Podstawą opodatkowania jest dochód osiągnięty w roku podatkowym.
„Podstawę obliczania podatku stanowi łączna suma dochodów ustalonych w ustawie ze wszystkich źródeł przychodów. Jest to więc skonkretyzowany przedmiot opodatkowania odpowiadający na pytanie – od czego obliczany jest podatek. Dochodem ze źródła (poza dochodem z działalności gospodarczej – gdzie obowiązują szczególne zasady ustalania dochodu) jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica stanowi stratę ze źródła przychodów. W roku podatkowym nie łączy się jednak strat ze źródeł przychodów z dochodami z innych źródeł. Oznacza to, że straty poniesione w danym roku podatkowym z danego źródła przychodów nie zmniejszają wysokości dochodów do opodatkowania, osiągniętych w tym roku podatkowym z innych źródeł przychodów.
Przy ustalaniu dochodów z poszczególnych źródeł przychodów celem obliczania podstawy opodatkowania nie bierze się, jak już wspomniano pod uwagę:
- dochodów zwolnionych od podatku dochodowego;
- dochodów poddanych odrębnemu zryczałtowanemu opodatkowaniu;
Ustalony w ten sposób dochód podatkowy z danego źródła przychodów, a jeżeli podatnik uzyskuje dochody z wielu źródeł – suma dochodów stanowi punkt wyjścia do obliczenia podstawy opodatkowania na podstawie skali podatkowej. Jest to tzw. dochód podatkowy podlegający wykazaniu w rocznym zeznaniu podatkowym[1].
Poprzez ustalenie podstawy obliczenia podatku możliwe są odliczenia każdemu podatnikowi od tak ustalonej sumy dochodów będącej przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym szeregu preferowanych przez ustawę, wydatków poniesionych przez podatnika w roku podatkowym.
Skala ta stosowana jest do opodatkowania dochodów osób fizycznych ze wszystkich źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu, określonych w art.10 ustawy z dn. 26 lipca 1991r. z wyj. dochodów opodatkowanych w zryczałtowanych formach.
[1] Cyt. E. Kosakowski s. 38
Prace o biurach rachunkowych 